Dan erleri alaca,
İndim gittim garaja.
Kolçi imemiş ekmek,
Şişirer bir tekerlek.

Dürmä, Angel, kaşını,
Ver Ardeyin skatını.
Beşalmaya varalım,
Hem vakıtlan gelelim.

Bas islää, Kolçi, gaza,
Etişelim Kongaza.
Cannanalım orada,
Kayış baksın çoraba.
Yol boyu: aul-aul,
Tumbalar oldu daul.
Genä seninnän, dostum,
Büük zorumda buluştum!

1969.

BUCAKTA ŞARAP DATLI

Unudulmasın adı
Hem kalsın onun dadı –
Şarabı buyuralım,
Akılı kullanalım.

Urun, ba kafadarlar,
Ötsünnär bu filcannar.
Selemet bizä ortak,
Konuklanın Bucakta.

Dünneyi aştı çıktan
Taa çevik o şılaktan.
Saymayan onu pek yok,
Çünkü imdatı var çok.

Gezdirär, beki, bizi,
Ya da uyudar sizi.
Beki da düüştürecek,
Sora – öpüştürecek.

Filcanda şarap çüver,
Güneşin şafkı oynêêr.
O çaarêr birleşelim
Hem havezlän işleylim.

Filcanı kaldıralım,
Bir cömert söz analım:
Bucakta şarap datlı,
Saa ol kim onu yaptı![

1993.

Saveliy EKONOMOV

Hodul hem serbest Canavar,
Sana baş iiltti Dedelär.
Sora geldi “ayılar”, “aslannar” –
Yabancı halklardan yabancı inançlar.
Seni sa heptän unuttular,
Son-sonunda bizdän çaldılar.

Yabancı dinneri sokup fikirä,
Sana verilän kurban erinä,
Seni kendini kurban yaptılar
Boz Kurdum, Boz Beyim, Boz Tanrım,-
Benim serbest Canavarım...

Bana salt kaldın -
Benim Canavar yortularım...

25.05.2005 г.


ESKİ BİR DÜŞ

Boz kırlar, kavıllar, boz kurtlar.
Kenarsız hem dipsiz boz göklär.
Acı pelin kokusu.
Çöşmedän akan su.
Tavlu, beslenmiş sürülär
Hem atlı gezän dedelär...

___________________
Çiziliydin bayrakta
O eski zamannarda.
Geldi eni vakıtlar –
Genä diişti bayraklar.
Alındı Karar, İzin –
Silindi ordan izin.

Todur ZANET

Kim dedi ki yokuz
Kaybeldik yılların arasında
Dediler biz köksüz
Yaşadık onnarın yınadına

Kim dedi ki dilsizis
Düüştürdü bir halgı öbürüne
İnanma onu esapsızlı
Gülenin gülmesi kendine

Kim dedi ki fıkarayız
Paramız etişmer giinmee
Dünneede hodullu yaşerıs
Pak üzlen gel yelleşmee

Kim dedi ki cansızıs
O insan büük pişmannıkta
Biz Türküz birleştik
Yolumuz kaavi hem düümükta

Tudorka Arnaut

Ana dilim -tatlı bal,
Salkım çiçâği kokusu,
Şırasını üklü dal
Vermiş gömeç dolusu.

Ana dilim - gözâl ses,
Maanâ - türkü avası,
Onu ışidân herkez
Doymaz, geçmâz avazı.

Ana dilim - gevrek söz,
Uygun dizili sedef,
Ürük fikir ona öz,
Keyfimâ verir hep keyf.

Onsuz hiç geçmâz açlığım,
Kuru kalır masalım;
Onsuz hiç olmaz sağlığım,
Kısır gezâr akılım.

Dili lâzım bilelim,
Biz ona inan evladız;
Dili hiç kaybetmeyelim-
Salt onunnan biz insanız!

Dionis Tanasoglo

Kolum kanadım kırılmış
hep boran esiriyim...
-Saurma! Çok uzaktayım
dur, ben VATANımın kızıyım!

A-aa! Beni Tunaya götür
Su olup topraama gireyim.
Cansız, kurumuş buudaya
Can vereyim filiz vereyim.

Ama hep kaar taanesiyim
Evsizim, suukum, havadayım...

**************

GAGAUZUM

Bän türküm, bän bir gagauzum,
Kaavi girin serbest oguzum.
Çok zoor çektim, düştüm, kalktım
Üündüm hep dedemä baktım.

Unutmadım hiç dilimi,
Hep yaşattım aadetimi.
Yakın dostum oldu atlar,
Tarla, toprak hem hayvannar.

Hep işledim, hep ter döktüm,
Ekmek yaptım, buuday ektim,
Fidan diktim, bir ev yaptım
Hem sevindim, hem aaladım.

Bän Türküm, bän bir gagauzum
Kaavi girin serbest oguzum
Bir ool oldum Vatanıma!
Bän Türküm, ne mutlu bana!


Güllü KARANFİL

Ay-boba Aydın Mihail Çakır,
Gagoğuz aklın
Bilgili çakır.
Aydın savaştın
Gagoğuzagelsin
O biler ansın,
Hem boba desin.

*
Oğuz senseleysin san
Uslu dededân, girgin,
Ölümdân hiç korkma, sân,
Ata-Oğuz-han gibi
İstemi-kagan
Ne mutlu asker
Dedâ - halkımdan
Allahlı geler.

* * *

O da büyük dedâm,
Kılıcı kavi
Korudu... zerâ
Dedâ halkımı.
Oldan-batır-kuvet! .
Oğuz dedâm kudret
Kıpçak koymadı
Erâ bu büyük adı.
Oldan gibi olsam,
Yetti hep dayandım!
Dili kurtarayım
Yetti hep ruslandım!

GAGOĞUZ

Gagoğuz beener
Kırda, çemedâ
O serbestlener
Uslu dünnedâ;

Nânda o görer
Eşil çimendâ
Kuzu çöplener
Uslu dünnedâ;

Nânda o buler
Soluk güüsünâ,
Kazlar yıkaner
Uslu dünnedâ;

Nânda Yalpucak
Kuruderedâ-
Ölmesin bir pak
Uslu dünnedâ;

Ölmesin halkın
Oğuzistandan,
Gagoğuzistan
Uslu dünnedâ...

D.Tanasoglo

Benim anam, paalı anam,
Artık oldum koca adam.
Mezarından kalksan, görsân.
Nesoy gözal yaşeer insan.

Benim anam, paalı anam,
Hiç yoktu benim annamam,
Ki sân zeettâ, gözlâr göktâ,
Sabaa olmuş üçtâ-dörttâ.

Benim anam, paalı anam,
Te sindi oldu annamam.
Sân ne için, eh, kaybeldin,
Kendi ömürünü bizâ verdin. .

Benim anam, paalı anam,
Olsa da erindâ kalsam.
Kalaysın sân uşak büütmââ
Prost işleri üstelemââ.

Benim anam, paalı anam,
Artık ihtiârladı bobam:
Hep taa gezer, ürek erer,
Unuka da o ii bakar.

Andrey Koçancı (1953, Baurçu, Çadır)

İNSANA LÂÂZIM

İnsana lââzım bir er,
Neredâ ana bekleer,
Çıkıp küü kenarına,
Yaş döker uzun yola.
İnsana lâazım bir er.

İnsana lââzım bir ev,
Baca neredâ tüter...
Geçteki şafkı, sıcaa
Koruyerlar duvarlar.
İnsana lââzım bir ev.

İnsana lââzım güneş,
Eritsin yalpak ateş
Araya girân buzu,
Donmasın gençlik sözü.
İnsana lââzım güneş.

İnsana lââzım ana,
Unutmamaa darsımaa
Bir raatlı yaşamakta
O ihtiâr, yorgun cana.
İnsana lââzım ana.

insana lââzım Vatan,
-Halkına kalsın damar,
Kanında - dedâ sesi,
Uzaktan evâ çeksin,
insana lââzım Vatan.

Todur Zanet (1958, Kongaz, Komrat)

AH, ANACIM...

Gün gülümser saçakta,
anam diker eşikte.
Ah anacım, anacım,
duruk bakışın
damner, of canıma
kanser kanıma.
İşlerin senin taman,
taa hızlı yok işleyen.
Ah, anacım, anacım,
tatlı pek lafın
erer of, duyguma,
sarmaşer uykuma.
Çok kahır sen geçirdin
ellerni çizmiş seerin.
Ah anacım, anacım
beyaz kraa saçın
yaraşer mı başına,
kara beniz kaşına?

Tudorka Arnaut (1970, Dmitrovka, Odessa)

Yaptınız bana ceza,
Ama yok bişey.
Sizin betlafınıza
Ceza da düşer.
Yaşlarım damneer yapraa,
Ama yok bişey,
Dünneeydâ zor yaşamaa,
Ama yok bişey.
Her bir poetta oler
Bölâ büük işlâr.
Herbiri de dayaner,
Ama... yok bişey.
Kim gülârdi, ko gülsün,
Ama diil islââ,
Kim azetmeer dilindân,
O hiç diil insan.
Ban yazenm canımdan,
Kendi dilimda.
Peetim korkmeer bişeydân...

İSTEYİŞ

İstâmeerim bu dünnaâ
Kara tütünnân tütsün.
İsteerim ban ana küüydâ
Horozun sesi ötsün.
İstâmeerim aalasın
Çilidâ uşacıklar.
Ko bu dünneeydâ kalsın
Dirlik hem büük kısmetlâr.
Sebepli sular aksın
Kudretli Bucaamıza.
Güleyrâk alatlasın
Uşaklar kucaamıza.

TURGAY SESİ

Te genâ gün başleer topraa
Yalpak elinnân yısıtmaa.
Turgay sesi öter yıraa...
Bitir, millet, sıralamaa!
Sân kuşçaazım, kesmâysin
Gan durgudan türkünü.
Ko insannar sevinsin,
Şannayıp eni günü.
Tarafımıza götür
Selâm, kısmet, uzun ömür!
Yaşamamız, isteeriz biz,
Olsun bu dünneeydâ cenksiz.

Valentina (Güllü) Karanfil
(1973, Tülüküü, Valkaneş)

Küçüklüümdân beeri hep deerlâr,
Ani yok Allaa,
da te sindi üürederlâr:
Gelmââ evalla.
Şaş-beş olduk çoyumuz
Te bu dönmeyâ,
Pek aaz kaldı yolumuz
Öbür dünneyâ.
Doymadık ne paraya,
Ne da büük varlaa;
Dolduk türlü yaraya-
Nândaysın, Allaa?!
Kim, ne istedi - yaptı,
Bilmedi korku,
Kabaatsızlar, sattı,
Kapana soktu.
Dooru adama dendi,
Ani yalancı,
Brakıp topraanı gitti-
Oldu yabancı.
Biri-birini gülmâk
Ne okadara?!
Halk halka karezlenmâk
- Kafadarlara!
Biri yan yater başta,
Biri dâ işleer.
Ani işleer, büük yaşta,
Küçüü kişineer...
Sınaştık bu işlerâ-
Bişey gelmeer hoş-
Git tâ gir tükennerâ-
Tükennâr bom-boş!
Açan yok bir çorbacı
İleri gidân,
Yaşamak oler acı,
Kavga derindân...
Hem canı yakmak!
Yanında kişi aaleer,
Öbürü yalpak...
Allahım üüret bizi
Payetmââ kahır
Da biri-birimizâ
Güdelim hatır!
Genâ zoor geldi bütün
Memleketimâ:
Diil kolay, açan tütün
Onun üstündâ.
Yap ölâ, ani cansız
Biraz acısın.
Kimsey kalmasın yalnız,
Yalan basılsın,
Topraamız bizim kara,
Gökümüz maavi,
Sade üreklâr yara
Kim bizâ saabi?

Vasiliska Tukan

Paalı Bucak Vatanım,
Sana yakındır canım.
Gözâl sendâ mey valar,
Var sendâ çok kafadar.
Paalı Bucak Vatanım,
Gözâl senin baaların:
Olmuş üzümnâr sarker
Baalar altın yaper.
Çok cömertsin sân, Bucak,
Topraan senin pek sıcak,
Hepsiciini yısıder,
Doyurer hem da suler.
Ah, Bucak Vatanımız,
Anamız hem bobamız,
Sana baalı canımız,
Sensiz soluyameenz.
Paalı Bucak Vatanım,
Ban senin kafadarım,
Sade seni koruyacam,
Senin için yazacam.
Ah, Vatanım, Vatanım,
Bana sân pek paalıysm,
Kim sana karşı kalker,
Onnar betvalı kaler

Vani Pavlioğlu

KIZÇAAZIM

Kalker sabaalen kızçaazım,
Lafeder nasıl çancaaz,
Deer: "Çıkmaa sokaa lââzım,
Dün bân gezdim pek aaz."
Aaler bir buka sofradan,
Gülümseer günâ bakıp,
uz durameer sabaadan;
Yetişmâz ona vakit.
Sorer pek büük mü dünnaâ?
Pek mi derin derelâr?
Necin pek kısa günnâr
Hem uzun pek gecelâr?
Otur bir kaç minut, kızım,
Seslener dünnaâ sana,
Yaşamamın yıldızı,
Severâk sarmaş bana.
Bakırım bân gözlerinâ,
Gözlerin - deniz derin,
Hayırlı ellerinâ...
Ne gözâl bu ellerin.
Ne gözâl üzün senin!

Todur Keleş

ŞİİRLER

BAKIŞ

Açan gamnı bana baktın,
Sân kısmetsiz beni braktın.
Geçer vakit: ba25 yaz, ba kış,
Hep unudulmeer o bakış.
Neyi sayardım bân yakın,
Oldu yıldız gibi uzak.
Sade kaldı bir suuk yalın,
Maavi yalın - o diil yalpak.
Yıldızlara baka-baka,
Seni çaarerım genâ: gel!
Neyi sanardım bân şaka,
Çıktı ömür, çıktı ecel.
Mezarlara koyarlar taş,
Eski adetlerâ görâ.
Neyâ çoktan urardım baş,
Çıktı duman hem temirâ.
Bizim gençlik sa diil diveç.
Bân annadım bunu pek geç.
Geçer vakit: ba yaz, ba kış,
Hep unudulmeer o bakış.

BÂN SENİ SEVERİM

Bân seni severim,
Aç gözlerini.
İlkyaz gülüşünnân
Yakma üreemi.
Bân seni severim,
Bak bana dooru.
Aalemâ1 bakarsın,
Yanımda durup
Bân seni severim,
İnanmaa denâ.
Şavk olmaa isteerim
Ayoz üzünâ2 .
Bân seni severim
Hepsindân saklı.
Nâptın3 sân benimnân-
Çelindi aklım?
Bân seni severim,
Necin? - unuttum.
Kelebek gibi bân
Ateşâ uçtum.

* * *
Kolun mu bertik, ayaan mı,
Üreen mi oldu yara,-
Boşa acıya dayanma,
İlaç kendinâ aara.

OOLUMA

Ko olsun evin
Herkerâ açık.
Yolcuya sevin,
Karşı ona çık.
Adını koru,
Dostuna yaman.
Dülseydin dooru,
Bil olmaa pişman.
Olma pek hamel,
Kendindân da ver.
Hepsini aalem
Uzaktan görer.
Ol terzi, bilgiç,-
Korkma salt iştân.
Şarap azcık iç,
Sarfoş olma sân.
Yaşamak kısa
Hem da sade bir.
Baari bir kıza
Sevinmâk getir.
Eer görârsan kin,
Kabaatsız azar,-
Bil bakmaa çirkin
Hem urmaa şamar.
Gülma dâârsâ "vay!"
Yanında kimsey.
Akıllıyı say, Kardaşını sev.
Adaarsalar bal,
Aazını baala.
Konuşta9 sân çal,
Ölüdâaala.
Zoorlan unut, -
Çıkacak eni.
Aklında sân tut
Dedelerini.
Herbir daavada
Pay tut yavaşa.
Bakmayrak saada,
Tebölâyaşa.

ÖLMÂZOTU

Çiçeklâr açmışlar serindâ,
Gözâl donanmış çayır.
Ama hepsinin içindâ
Ölmâzotunu ayır.
Sân bakma, ki o alçacık,
Onu korkudameer güz,
O aylan durer açık,
Sörpeşmcer, makar köksüz

Uzakta duuan,
Gün üzü duruk,
Kalkıneer duman,
Vakıdı duyup.

Dallarda kuşlar
Uyku semesi
Artık bulmuşlar
Dolaşık sesi

Eşillik çiyda
Doymeer yıkanmaa
Sakıneer küüda
Şamata kalkmaa

Ayoz vakıtta.
Olmalı, günaa
Gerilip patta
Raatlı uyumaa.

MERCANKA

BEŞALMA KÜYÜ

Te geler ihtär bir dädu,
Kıpırdeer bir karartı.
Nicä bir eski ikona,
Kararmış o suratı.

Ne çekmiş o bu yaşadak!
Ehe-he, ne o çekmiş!
Kat-kat zeet kat-kat zihirlän
Uuruna onun düşmüş

Te güüdä doldu sancıylan,
Te geldi vakıt ölmää...
Da istämeer o, öldüynän,
En’dän genä dirilmää.

D. Kara Çoban
1966